Alweer lang, lang geleden, begin jaren '70, op bezoek bij opa en oma in de Pijlijserstraat. Er werd zoals vaak gesproken over familie en er kwam een geheimzinnig blikken doosje op tafel. Ondanks dat het er uitzag als een, weliswaar wat ouder, maar gewoon blik voor bonbons of chocolade, werd het voorzichtig geopend. De inhoud bleek te bestaan uit een verzameling kartonnen kaartjes met namen, teksten en soms een afbeelding.
Mijn eerste kennismaking met bidprentjes. De namen, leerde ik, waren familieleden die al reeds het tijdelijke voor het eeuwige verruild hadden. Mijn aandacht werd getrokken door één van de oudste prentjes. De teksten daarop als "Red de zielen in het vagevuur" en de afbeelding van een doodshoofd met twee gekruisde botten maakten diepe indruk. Dit al tesamen met de wetenschap dat het documentje in mijn handen al in 1900 bestond en door vele handen moet zijn gegaan, maakte mij nieuwsgierig naar het verhaal daarachter. Wie was zij? Waarom is zij dood gegaan? Wie is haar echtgenoot? Hoe leefden zij?
Het is hier dat ik 12 jaar oud met lineaal, pen en papier een eerste stamboom tekende aan de hand van de zojuist ontdekte bidprentjes en de verhalen van opa en oma. In de 40 jaar daarna is het mij blijven bezighouden en heeft in al die tijd niets van zijn magie verloren. Integendeel. Noem het stamboom, een reis door de tijd, een monument of eerbetoon aan zij die ons voorgingen. Een puzzel, vermakelijk en bovenal leerzaam.
Het resultaat wil ik graag met u delen op deze pagina's en u uitnodigen voor elke bijdrage die (het verhaal over) onze voorouders meer tot leven brengt.
Frank Haans
|